“Vijf jaar na het aannemen van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen moeten we constateren dat het kabinet de SDG’s nooit heeft vertaald naar nationale doelen en geen plan heeft gemaakt om ze te halen. Enkel voor klimaat – één van de zeventien doelen – deed het dat wel. Maar de doelen gaan over zoveel meer.”
Dat schrijven Maresa Oosterman van SDG Nederland, Linda van Beek van Global Compact Network Netherlands, Coenraad Krijger van IUCN NL, Maria van der Heijden van MVO Nederland, Bart Romijn van Partos en Alexander Rinnooy Kan van de 17 SDG Allianties vandaag in een opiniestuk in Het Parool.
“Gelukkig hebben we nog tien jaar te gaan en heeft Nederland alle kansen om koploper te worden. Wij noemen het Decade of Transformation, een decennium vol transities waarin we ons land in lijn brengen met de SDG’s. Laat het symbolische jaar 2020 en de vijfde verjaardag van de SDG’s de start zijn van die duurzame herkansing.”
Klik op de afbeelding hieronder om het artikel te lezen.
Ik vind dat de weerklank van de SDG’s in PO en VO nog maar mondjesmaat is aan te treffen, laat staan dat het impact heeft op de aard van de lessen. Het urgentiegevoel in het onderwijs zou m.i. moeten toenemen. Leren voor Morgen en CurriculumNu zouden hier mogelijk een meer pregnante en vindingrijke rol in kunnen spelen. Evenals de POraad en de VOraad.
Natuurlijk lopen er heel veel zaken: werkdruk, onderbezetting, Corona, klimaat in scholen, etc., etc. Maar tegen het licht van de mondiale, ecologische ontwikkelingen is er m.i. Maar één hoofdprioriteit: de toekomst van onze jeugd in samenhang met de (on-)leefbaarheid van de wereld.
Naar mijn idee bieden de SDG’s een soort grammatica waarin mits goed uitgelegd en geïmplementeerd op een zinnige en verstaanbare wijze kan worden gecommuniceerd En actie(-s) ondernomen.
Ik vind het onverantwoord dat we in het onderwijs een systematische benadering van wat de SDG’s beogen overlaten aan de toevallige belangstelling van een of meer leraren, een directie, een groep leerlingen of wie dan ook.