50 jaar klimaatbeleid: ‘onze verantwoordelijkheid, onze kans’

1972 was een groene mijlpaal voor de aarde en de start van 50 jaar klimaatbeleid. Wereldleiders kwamen in Stockholm samen voor de eerste klimaattop, de Club van Rome toonde onze impact op onze eindige planeet en de bemanning van Apollo 17 bracht ons vanaf 29.000 kilometer hoogte allemaal samen in haar beroemde ‘Blue Marble’.

Ruim duizend vertegenwoordigers van 122 landen kwamen in juni 1972 samen in Stockholm voor de Conferentie van de Verenigde Naties over het Menselijk Leefmilieu. Het was de eerste conferentie van de Verenigde Naties over het milieu en het startschot voor 5 decennia aan dialoog over de link tussen het klimaat, economische groei en het menselijk welzijn.

 

Aan het einde van de conferentie werd de Stockholm Verklaring getekend: ‘26 principiële overwegingen ter bevordering van klimaat, milieu en ontwikkeling’, 109 actiepunten en een resolutie. ​​Daarnaast leidde de bijeenkomst tot de oprichting van milieuministeries over de hele wereld en werd er globaal gestart met nieuwe overeenkomsten om klimaat en milieu te beschermen.

The Limits to Growth

1972 was ook het jaar dat de Club van Rome ‘The Limits to Growth’ uitbracht. De eerste studie die de mogelijke impact van onze groeiende ecologische voetafdruk op de eindige planeet vanuit het perspectief van systemen analyseerde. Het boek sloeg in als een bom (New York Times omschreef het als “likely to be one of the most important documents of our age”) en was een wereldwijde bestseller. 

De wereld waarin we leven is niet meer dezelfde als die van 1972, maar de planeet waarop we leven wel. En de impact die we hebben is alleen maar groter geworden. Wat de boodschap van ‘The Limits to Growth’ 50 jaar later urgenter dan ooit maakt.


Blauwe knikker

En dan die iconische foto, die je al honderd -mischien duizend- keer hebt gezien: The Blue Marble. Op 17 december 1972 genomen door de Amerikaanse bemanning van de Apollo 17 was The Blue Marble de eerste foto van de hele ronde aarde in al haar glorie. En het is nog steeds de enige ooit door een mens genomen.

Visueel is het een pareltje, maar wat vooral raakt is hoe groots en toch breekbaar ons thuis eruitziet. De foto werd direct omarmt als symbool door milieubewegingen. ‘Dit is ons thuis, dit is waar we voor moeten vechten’.

 

“As we got further and further away, it [the Earth] diminished in size. Finally it shrank to the size of a marble, the most beautiful you can imagine.That beautiful, warm, living object looked so fragile, so delicate, that if you touched it with a finger it would crumble and fall apart. Seeing this has to change a man.”

James Irwin (Astronaut Apollo 15)

Kantelpunt

Een halve eeuw later heeft die aarde ons harder dan ooit nodig. We staan op een kantelpunt en dreigen al te lang de verkeerde kant op te kieperen. Maar als we allemaal samenwerken, met de Sustainable Development Goals als kompas, kunnen we zorgen voor een betere toekomst voor onze mensen en planeet zonder iemand achter te laten